niedziela, 13 listopada 2011

Psychologia sportu w kulturystyce i nie tylko

Psychologia sportu ma ma na celu doprowadzenie do poprawy osiąganych wyników.
   W pewnym stopniu skupia się ona na dopingowaniu do jeszcze większego wysiłku, a to z kolei prowadzi do karygodnych błędów. Każdy rodzaj psychologicznego dopingu powinien być w równej mierze ukierunkowany na zdrowie. W efekcie zawodnik w jednym roku sięgający po najwyższe laury w drugim, i w kolejnych latach, nie skończy z wyniszczeniem organizmu uniemożliwiającym nie tylko dalsze uprawianie sportu, ale i normalne życie. Kulturystyka naturalna i w tym przypadku jest ewenementem, bowiem kładzie ona nacisk na zdrowie. Liczą się osiągnięcia, trzeba w nią wkładać wiele wysiłku, ale każde działanie wbrew własnemu zdrowiu zaprzecza istocie tej dyscypliny.
Cele
Masa, siła, zdrowie, choć w zasadzie cel wymieniony jako ostatni powinien być pierwszym. Kulturysta naturalny trenuje dbając o zdrowie, jeśli ktoś nie przywiązuje wagi do tego aspektu aktywności nie zasługuje na miano kulturysty naturalnego. Niemniej jednak wszystkie z wymienionych wyżej celów w kulturystyce naturalnej realizowane są symultanicznie w miarę postępów w treningach.
Psyche
Wbrew powszechnemu mniemaniu rozwój mięśni jest warunkowany pracą wykonywaną na bieżąco przez psyche. Przyrost masy nie bierze się z niczego – wymaga ogromnej pracy ze strony centralnego układu nerwowego, w trakcie ćwiczeń angażowany jest niemal każdy nerw, a układ nerwowy stale dokonuje skomplikowanych przeliczeń. Dla uzyskania maksymalnych efektów trzeba umieć zjawiska te stymulować, a to wymaga nie tylko doświadczenia, nie tylko umiejętności obserwowania własnego organizmu, ale i (a może przede wszystkim) wiedzy. Kulturysta naturalny stale tę wiedzę zdobywa. Postrzegając kulturystykę poprzez ten pryzmat trudno uznać psychologię tego akurat sportu za niewiele znaczący element.
Motywacja
Jak motywować się do treningu? Drogą do sukcesów i osiągnięć jest przełamywanie niechęci w tych momentach, w których nastrój ulega obniżeniu, a samopoczucie pogarsza się na tyle, iż tracimy chęć na jakikolwiek wysiłek. Poddawanie się emocjom – w tym emocjom z przeciwległego bieguna i wywoływanie w sobie takich emocji w celu zmuszenia się do wysiłku z prawdziwą motywacją ma niewiele wspólnego. Subiektywne uczucia zostawiamy w tym przypadku na boku przystępując, niezależnie od nich, do realizacji założonych celów. To cecha ludzi dojrzałych, a prawidłowe podejście do kulturystyki naturalnej pozwala rozwijać w sobie również tę dojrzałość.
Koncentracja
Sławny Vince Gironda twierdził, że umiejętność skoncentrowania się odróżnia mistrzów od reszty sportowców. Koncentracja jest stanem, w którym dochodzi do całkowitego zgrania intelektu, psychiki (jako całości) oraz ciała. Stan ten trudno opisać, ale próbując ująć go najprościej: to stan, w którym stajemy się wykonywaną czynnością. Umiejętność tę można wypracować i choć nie w każdej sytuacji, nawet mistrzom, udaje się wprowadzić w stan koncentracji warto nad nią pracować i dążyć do jej osiągnięcia.
Stres
Im mniej stresu tym lepiej. Dobre samopoczucie i zadowolenie z siebie (i z życia) gwarantuje lepsze osiągnięcia w sporcie. Dlatego nie można doprowadzić do sytuacji, w której to uprawiana dyscyplina stanie się źródłem stresu (aktywność trzeba polubić i wdrożyć się do niej). Nie można też traktować sportu jako sposobu na rozładowanie stresu nagromadzonego w ciągu dnia w codziennym życiu. Ćwiczenia wymagają stanu pełnej koncentracji, a tę trudno osiągnąć traktując je jako relaks (ulgowo) bądź jako sposób na rozładowanie negatywnych emocji – wtedy łatwo o popełnienie błędów skutkujących nawet poważnymi kontuzjami.
To zaledwie bardzo ogólny zarys kwestii związanych z naszą psyche i sportem. Potraktujcie je jako zachętę do zdobywania dalszej wiedzy.
Tekst pochodzi ze strony <a href="http://www.shout.pl">Shout.pl - Artykuły do przedruku</a>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz